معنی چله نشینی - جستجوی لغت در جدول جو

چله نشینی

ویژگی کسی که در گوشه ای بنشیند و مشغول عبادت و ریاضت چهل روزه شود

چلّه نشیننده. کسی که در چله خانه می نشیند و روزه داشته ریاضت می کشد. (ناظم الاطباء). آن کس که چهل روز به ریاضت و عبادت نشیند. مرتاضی که چهل روز ترک حیوانی کند. معتکف چله. آنکه در گوشۀ خلوت به شرایط و آداب چله نشستن عمل کند. آن کس که در کار چله داشتن و چله نشستن است. مرتاض یا زاهد یا درویش چله گیر، به معنی مطلق گوشه گیر و منزوی و معتکف. هرکس که در محلی گوشه گیرد و اعتکاف گزیند:
چون دل من به دوستی چله نشین دیر شد
طاعت و زاهدی خود زیر ستانه یافتم.
عطار.
، به اصطلاح لوطیان، آلت تناسل. (آنندراج). به اصطلاح لوطیان، نره. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

راه نشینی

(نِ)

عمل راه نشین، گدایی. نشستن در معابر سؤال را. نشستن بر سر راهها گدایی را. رجوع به راه نشین شود

لغت نامه دهخدا

به نشینی

(بِهْ نِ)

خوش نشینی. دوستی و مجالست نیک:
روز شادی به نشینی خود کند هر دشمنی
دوست آن باشد که تا جان وقت تیمار ایستد.
سیدحسن غزنوی

لغت نامه دهخدا

چله نشین

کسی که در چله خانه نشیند و ریاضت کند، گوشه گیر منزوی معتکف، (اصطلاح لوطیان) آلت تناسل مرد نره

فرهنگ لغت هوشیار

چله نشین

گوشه گیر، معتکف، معتزل، منزوی، ریاضت کش، چله دار

فرهنگ واژه مترادف متضاد

معنی چله نشینی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما